چه چیزی را به دنیا صادرات میکنم ؟

وقتی کلمه صادر یا صادرت بیان می شود ناخوداگاه ذهن انسان به سمت صادرات محصولات نفتی و کالاهای غیرنفتی سوق پیدا می کند اما در واقع اینگونه نیست، صادرات اصلی کشور سرمایه های انسانی آن است، سرمایه های که در کشور برای آنها هزینه زیادی صرف می شود و آموزش می بینند اما بخاطر وجود عدم شایسته سالاری در انتخاب و عدم استفاده نبوغ و آموخته هایشان به ناچار به کشورهای دیگر مهاجرت می کنند و تمام دانش خود را در اختیار کشور مقصد قرار می دهند که در علم اقتصاد می توان از آن به عنوان نشت نام برد.

اگر در یک سازمان نیروهای انسانی آن دچار مشکل شوند یا عملکرد آنها کاهش یابد آن سازمان برای کارکنان خود دوره های آموزشی برگزار می کنند حال اگر این نیروها بعد از اتمام دوره ها و تکامل یافته تر شدن از سازمان خارج شوند اعلام می شود که آن سازمان هزینه زیادی صرف کرده است بدون آنکه چیزی بدست آورد.
زمانی که نیروهای انسانی یک کشور خارج می شوند و عملا یک کشور سرمایه عظیمی از خود را از دست می دهد. از آنجایی که سرمایه های انسانی یکی از ابعاد سرمایه فکری است و جزیی از‌ داراییهای نامشهود محسوب می شود بنابراین این هزینه در ترازنامه های مالی کشور ثبت نمی شود و به همین خاطر دولت ها از این هزینه های بی فایده خبری ندارند اما زمانی خود را نمایان می کنند که کشور دچار کمبود جمعیت و نخبگان باشد و کشور بجای پیشرفت به سمت عقب گام بردارد.
کشورها همواره برای توسعه خود لازم است به سرمایه های انسانی چه از لحاظ علمی و فنی توجه خاصی داشته باشند تا بدین وسیله بتوانند به سمت کشور توسعه یافته گام بردارند.